• In memoriam Ton Giesbertz

    Het bestuur van VV Union en zeker ook onze oudere leden condoleren de familie Giesbertz met het overlijden van hun broer en zwager Ton. Wij wisten dat zijn gezondheid al lange tijd ernstig te wensen overliet, maar dit soort berichten komen toch altijd onverwacht. Soms kan de dood ook genadig zijn, maar het verdriet is er niet minder om.

    Wij wensen Henk, Hans, Marijke, Maarten, Paul en Hetty en overige familieleden veel sterkte het verlies van Ton een goede plek te geven.

    Onderstaand treffen jullie in het kort de levensloop van Ton bij VV Union aan, geschreven door zijn broer Hans, ook een echte Unionist.

    De familie kiest ervoor om de begrafenis in besloten kring te laten plaatsvinden. Wel is het mogelijk de afscheidsbijeenkomst te volgen via livestream: www.crematoriumjonkerbos.nl/liveuitzendingen/ De meekijkcode is: 3E45E354.

    Namens het bestuur,
    Marc Seveke, voorzitter

  • Ton Giesbertz: Geboren 10 juli 1945 – Overleden 10 december 2021

    Tonnie was de tweede zoon uit een gezin van vijf jongens en twee meisjes.
    Hij bracht zijn jeugd door aan de Ubbergseweg tegenover ‘het Meertje’.

    De watersport was zijn lust en zijn leven, maar voetballen ging vóór alles. Hij heeft heel lang en met ontzettend veel plezier bij Union gespeeld. De familie Giesbertz kwam bij Union terecht omdat de oudste zoon Paul naar het Canisius College ging en hij verplicht van Orion Boys naar Union moest.

    Tonnie ging pas bij Union voetballen in 1958. Hij kwam toen bij de junioren in het K-elftal. Daarna ging het snel met hem, in 1960 kwam hij in het A-elftal. Daar heeft hij drie fantastische jaren gehad onder begeleiding van het koppel Leurmans/Hagemans.
    In 1963 ging hij naar de senioren. Vrij snel kwam hij in het eerste elftal door een blessure van Martin Hillenaar. Tonnie heeft in het eerste elftal gespeeld tot en met het seizoen 1979 /1980. Hij heeft nooit blessures gehad en waar hij trots op was, hij heeft nooit een schorsing of waarschuwing gehad. Terwijl hij voor niets en niemand bang was in het veld en nooit zijn voet terug trok. Vooral samen met Frans Dekkers had hij daar flinke schik om.
    Tonnie was in het elftal echt aanwezig. Vooral op de trainingen genoot hij en liet zich luidkeels en met zijn aanstekelijke lach horen. Overdag werkte hij hard in de bouw en op de trainingen kon hij de werkdag achter zich laten. Tonnie zorgde ook altijd dat de jongeren in het elftal zich op hun gemak voelden. Tonnie werd thuis door Elly flink verwend. De voetbaltas stond altijd ingepakt voor hem klaar en de voetbalschoenen waren gepoetst.

    In 1980 speelde hij nog een seizoen in het tweede elftal en toen was het tijd voor het zevende elftal. In het jaar 1980 nam hij samen met zijn broer Henk het aannemersbedrijf van zijn vader over. Het zevende voelde als een warm bad voor hem. Hij speelde weer met zijn oude makkers en hij heeft nog jaren met hen gespeeld.

    Vanaf ca. 2007 ging het slechter met Tonnie. Hij kreeg Parkinson en zijn gezondheid ging gestaag achter uit. Op 25 mei 2014 mocht Tonnie, bij het 100-jarig bestaan, de aftrap verrichten bij de wedstrijd tussen oud-spelers van Union en NEC. Hier genoot hij van.

    Helaas overleed in 2016 zijn vrouw Elly. Tonnie hield zich kranig en met behulp van zijn verzorgenden die zeer met hem begaan waren, kon hij tot eind oktober 2021 zelfstandig blijven wonen. De laatste weken bracht hij door in verzorgingshuis Juliana. Hij is daar liefdevol verpleegd en op vrijdag 10 december 2021 overleden.