De onderkant van de lat had het zwaar te verduren in de wedstrijd die de vets zaterdag 21 oktober speelden tegen JVC in Cuijk. Maar het stukje aluminium leverde Union wel twee doelpunten op en daarmee een zwaarbevochten gelijkspel: 3-3.

Voetballen in Cuijk valt niet altijd mee. Het kunstgrasveld heeft Valenciaanse trekjes. Het is hard en het hobbelt. De tegenstander is altijd sterk. De wedstrijd kan technisch gezien niet aangemerkt worden als derby, maar hij voelt wel zo. We zijn aan elkaar gewaagd en dat maakt dat er een extra lading opzit.

We verzamelden op een verder verlaten sportpark, tegen de oever van de Maas. In de kantine stonden de stoelen ondersteboven op de tafels. Dat beloofde niet veel goeds voor de derde helft. Maar dat is van latere zorg. Eerst voetballen. Dat deden we met twee invallers: Jay (Diego junior werd op het laatste moment ingevlogen) en vaste waarde Eut. We doen Eut eigenlijk tekort door hem telkens onder de invallers te scharen. Maar ja, zolang de transfer niet officieel rond is, blijven we dat toch doen.

We begonnen slordig. Natuurlijk, JVC is een tegenstander van kaliber. Maar in balbezit brachten we te weinig. Slechts zelden wisten we Geert en Guido voorin te bereiken. En als dat lukte, stonden ze tegenover een overmacht aan verdedigers. Tot we halverwege op links doorkwamen. Wim kreeg de bal mee van Geert. Hij gaf scherp voor en bij de tweede paal kon Guido binnentikken. Dat was een meevaller. Aan de andere kant hield Jeroen de ballen uit zijn doel. Tot we een klein slippertje maakten en onze betrouwbare sluitpost kansloos was: 1-1.

Een mooi moment om te gaan rusten en even wat zaken te herschikken. Dat deden we met een plastic bekertje lauwe ranja in de hand. Die kregen we voor de wedstrijd al aangereikt. Steeds vaker zien we dat de thee in de rust wordt vervangen door vruchtensiroop met water. Er zijn drie redenen waarom dat jammer is. Allereerst gaat er een traditie verloren. Geen idee waarom, maar thee in de rust hoort er gewoon bij. Anders is het niet echt rust. Verder bevat thee cafeïne en daar krijg je energie van. Die kunnen we goed gebruiken in de tweede helft. Tot slot drink je thee langzaam omdat de drank warm is. Dat nippen zorgt ervoor dat je minder snel hoeft te plassen. En dat is iets waar veteranen pas echt baat bij hebben.

Ervan uitgaande dat JVC ook geen thee had gekregen, begonnen we aan de tweede helft. De verslaggever heeft zijn twijfels. Ze startten verdacht energiek en we kwamen onder druk. We hadden met name veel moeite om hun snelle en bedrijvige buitenspeler af te stoppen. Het leverde JVC een aantal vrije trappen op. Maar met kunst en vliegwerk hielden Jeroen en zijn verdedigers het doel schoon.

Bij een van onze spaarzame uitvallen viel een bal uit een scrimmage pardoes bij Geert voor de voeten. Hij twijfelde geen moment en roste de bal met een volley, vanuit stand tegen de onderkant van de lat. Het leer viel achter de keeper en de lijn naar beneden. Niet veel later breidden we de marge verrassend uit naar twee. Wim had goed naar Geert gekeken. Hij speelde zich op de rand van de zestien vrij en kon uithalen met links. De bal eindige achter de graaiende keeper op de onderkant van de dwarsligger en viel eveneens binnen: 1-3.

Vanaf dat moment was het vrouwen en kinderen eerst, hoewel we daarmee onze enige supporter Jos tekort deden. Met onze treffers haalden we het beste in JVC naar boven. De 2-3 hing in de lucht en viel er even later ook uit. Hun snelle buitenspeler, mikte de bal met een schuiver in de uiterste hoek.

Vlak voor tijd ging hij opnieuw op avontuur. In een poging een nieuwe schuiver in de verre hoek te voorkomen, werd hij net buiten het strafschopgebied onreglementair afgestopt. Protesten hadden geen zin. Hij kreeg inderdaad een koekie. De vrije trap werd met uiterste precies langs de muur binnengeschoten. Er had meer in gezeten, maar 3-3 was een goede uitslag.

Natuurlijk wilden we dat punt nog even vieren. Maar zoals we vooraf al vreesden, bleef het Cuijkse clubhuis donker en potdicht. De stoelpoten wezen naar boven, richting onderkant lat. Daar hadden we graag nog een toost op willen uitbrengen. Maar helaas, die moeten we bewaren voor een volgende keer.

WiM, 22-10-2023