Maar hoe kwamen we eigenlijk aan dit voortreffelijke voetbaluitje? Wel, dat kwam uit Frans zijn straatje. Hoe mooi als iemand van ons iets kan, weet of heeft en dat inzet ten bate van het elftal. That’s what makes a team. Zo reden vanmiddag twee Union-busjes naar De Herdgang in Eindhoven en speelden we een potje tegen de PSV Vets. Ja, de amateurtak, hoor. Niet dat we Skiete Willy, Ralph Edström of de Gebroeders van de Kerkhof tegen kregen. Nee. Wij kregen een wat ander kaliber. Iets meer van dik hout en iets minder van Brabantse gemoedelijkheid.

Zij speelden in dat indrukwekkende PSV-tenue, dat wel. Emiel vond het al verdacht dat wij nogal rekten en strekten. Maar dat kon niet voorkomen dat PSV in de tweede minuut al de 1-0 binnen legde. Dompertje, maar twee minuten later stond het 1-1, nadat Ted Geert longline wegstuurde en diens voorzet keurig werd binnengekopt door de man die zegt niet te kunnen koppen aka Corné.

Twintigste minuut kreeg PSV een penalty en die ging er in: 2-1. Eventjes leek het een Panenka, maar het bleek dat die speler de bal twee maal (!) beroerde. Dus die penalty had afgekeurd moeten worden, met een indirecte vrije trap vanaf de penaltystip voor Union. Maar de piepjonge scheids zag het niet. Zei hij. En daar lag de kiem voor meerdere opstootjes in de rest van de wedstrijd.

Even later worden wij achterin uitgekapt en schiet PSV 3 - 1 binnen. En weer even later kapt Jeroen-keeper twee man drie keer uit, maar wordt vervolgens in z’n hielen geschoffeld. Balverlies 4-1. Loepzuivere overtreding, echter... die scheids.

Diep in de tweede helft verovert Diego de bal, speelt Corné aan die meteen Jeroen wegsteekt. Die houdt de verdediger van zich af en schiet beheerst de 2-4 binnen. Die scheids kreeg best wat kritiek van ons en bij PSV was er veel gezanik en geduikel. Eentje werd zelfs - soort van - suïcidaal door Diego aan te willen vliegen.

Ja, de slotfase was hectisch en vol irritatie. Toen ging Dennis alleen op de keeper af, maar zijn slepende beweging was ook hemzelf te machtig. Meteen aan de andere kant keek Jeroen-keeper twee ballen magistraal op de lat en in de counter werd Jeroen G. diepgestuurd. Wij meenden 6 meter buitenspel, maar al vlaggend (niet dus) vond Ted het tijd om het aloude Duitse voetbalprincipe van ‘ausgleichende Gerechtigkeit’ maar eens af te stoffen en zo schoof Jeroen 4-3 binnen.

En terwijl we in de verte al de geuren van de BBQ oppikten kreeg Union nog een vrije trap. Frans zet voor, scrimmage en 4-4, want Wim moest daar toevallig toch zijn. Met rechts. Bewussie.

En tuuuut. Afgelopen. Op naar het verhoogde terras, de versnaperingen en het lekkere eten in die superdeluxe profomgeving. Volgende week wacht ons een tegenstander van totaal ander kaliber. Geen lompe tackles (althans dat hopen we niet) en niemand die Diego aan wil vliegen (althans dat hoopt hij wel).
Union Vrouwen, here we come...

9-6-2023,
LeoE.