De laatste thuiswedstrijd van Union voor de winterstop liep niet goed af. Met 1-3 beten de roodzwarten tegen Varsseveld in het stof. Het ergste was natuurlijk dat de vader van selectiespeler Nabil een dag eerder was overleden. Een minuut stilte vooraf, spelen met rouwbanden, dat was allemaal gepast. Vervolgens konden we constateren dat we een zevental spelers misten. Nabil natuurlijk, Siemen, David en Lennart, Sam, Ties en Christie. Dus stonden Jelle, Wouter en Milan in de basis. Conclusie eerste helft: we kwamen er maar niet door. Veel ballen werden telkens veilig teruggespeeld op de achterhoede. Dat schoot niet op. En de tegenstander werd op een soort van pakjesavond getracteerd. Twee keer zette de Achterhoekse linksbuiten voor, en vervolgens speelden Kaz en Thom de bal in eigen doel. Onopzettelijk, dat wel. Rust 0-2. Doelpunt nummer drie bleek ook een cadeautje. Keeper Roel legde een Varssevelder over de knie: strafschop, raak, 0-3. Hup, Wouter, Jelle en Milan naar de kant, en drie jongelingen maakten hun opwachting: Luuk, Emiel en Mees. En verdomd, eindelijk werd de snelheid in het spel van Union opgevoerd. Linksbuiten Lloyd kreeg er steeds meer zin in. Invaller Luuk tekende voor de eretreffer, 1-3. Er zat nog meer in het vat. Lloyd trof de lat en Robin kopte rakelings over. Bijna 2-3. Komende zondag naar de Boys van Beuningen.