De Union veteranen speelden zaterdag 4 maart de tweede wedstrijd van dit jaar. Het werd een gekke wedstrijd, in verschillende opzichten. Uiteindelijk deelden Union en JVC de punten: 4-4.

Het verslag zou hier kunnen beginnen met het feit dat het 20 graden was. Maar de Union vets weten dat ze dan opnieuw een oud verhaal onder hun neus hebben. Iets wat wel vaker gebeurt. Als hier staat 7 graden, dan is dit het juiste verslag. Wie niet begrijpt waarover het hier gaat, zit niet in de verzendlijst van deze wedstrijdverslagen.

Door late blessuregevallen in onze achterhoede, moest leider Jeroen improviseren met de opstelling. Met name met het hart van de verdediging. Daar stond nu Pieter, naast Steven. Pieter is na hardnekkige blessures en een even hardnekkige corona op de weg terug en bewees dat vorige week al. Maar het beste bewijs is wel dat we zijn befaamde ‘Pietertje’ nog niet hebben gezien: de opzettelijke overtreding, begaan omdat hij het even niet kon belopen.

We kwamen het veld op en toen begon het al. Terwijl er toch duidelijk ‘Union’ de ene dug-out staat en ‘Gasten’ op de andere, nam JVC brutaalweg het thuishok in gebruik. Ook liepen ze warm op ‘onze’ helft van het veld. Daar moesten we even schakelen. Om ze weg te sturen, is ook zo wat. Dus we namen het voor lief. Het zorgde er wel voor dat we messcherp aan de wedstrijd begonnen.

We kunnen rustig stellen dat we de beste eerste helft van dit jaar speelden. Maar dat is niet zo moeilijk, met de pot van vorige week nog vers in het geheugen. Het middenveld stond goed, zoals dat heet. Met de kracht van Jeroen G., gecombineerd met het loopvermogen van Pim en Jos P. Voorin de slimmigheid van Geert en Corné. De bal ging makkelijk rond en JVC liet het ook gebeuren. We verdienden een aantal corners. Eén ervan liet Geert laag bij de eerste paal vallen, waar een verdediger van JVC onder druk de bal in eigen doel werkte: 1-0.

Bij een volgende aanval bediende Jos Corné bij de tweede paal. Dat was de 2-0. Een vlijmscherpe counter vanuit een corner van JVC leidde bijna tot de 3-0. Corné raakte alleen voor de keeper de buitenkant van de paal. De volgende kans was een kopie. Corné mocht opnieuw alleen op de keeper af en wist de kans nu wel te verzilveren. Er was nog even protest vanwege buitenspel, maar de kleine teen van Corné bevond zich nog op eigen helft, toen hij zijn sprint richting het JVC-doel startte.

Zoals wel vaker bewaarden we het mooiste voor het laatst. Geert ontving de bal op rechts, net buiten de zestien. Hij zag hoe de keeper van JVC iets te ver voor zijn goal stond en zwabberde de bal onhoudbaar over hem heen in de verre hoek. De geweldige goal zorgde voor een 4-0 ruststand.

Nou zijn we wel vaker met een grote voorsprong de rust in gegaan. We weten ook dat dit geen zekerheid biedt. We wisselden wat aan de flanken en genoten van de ranja. Als of we het zoet van de overwinning al proefden. Maar dat was te voorbarig. Want ook JVC wisselde. Zij hadden wat geheime wapens achter de hand gehouden. En ook zij vonden dat zich wel erg gewillig richting slachtbank lieten leiden. Dus waren de noppen geslepen in de tweede helft.

De eerste tegengoal viel een beetje lullig binnen. Niks aan de hand. Maar langzamerhand bleek wel dat dit een heel andere helft zou worden dan de eerste. Het voetbal dat wij de eerste helft lieten zien, kwam er niet meer uit. Duels gingen verloren. De Cuijkenaren trokken steeds meer richting onze goal. Jeroen onderscheidde zich met enkele fantastische reddingen. Maar zelfs hij kon de 4-2 en 4-3 niet voorkomen. De 4-4 kon niet uitblijven. Een van hun middenvelders schoot ‘m strak in de kruising.

We keken naar Hennie. ‘Hoe lang nog scheids?’ Want gelijkspelen voelde al als verlies. Kun je nagaan hoe verliezen van deze wedstrijd zou voelen. Dat wilden we niet meemaken. We probeerden JVC met man en macht af te stoppen. Geert raakte op rechts in een grondgevecht met zijn tegenstander. Toen beiden weer op hun benen stonden, floot de goed leidende Hennie af.

Zo was de wedstrijd tegen JVC er een met twee gezichten, die we vanaf de verkeerde helft begonnen. 4-4 was uiteindelijke een pijnlijke, maar terechte uitslag. Hoewel, we mogen één kans niet onvermeld laten. Hoezeer de misser ervan dit ook zou willen. Bij 4-3 kreeg Leo, onze rechtsbuiten van dienst, de bal op een presenteerblaadje aangereikt van Corné. Hij kwam net verkeerd uit met zijn stappen, waardoor de bal naast de goal over de achterlijn dwarrelde. Normaal een zekerheidje, nu even niet. De 5-3 had de nekslag kunnen betekenen voor JVC.

Het mag duidelijk zijn, dat dit het onderwerp van gesprek was tijdens de gezellige nazit. Waarbij we allemaal stiekem dachten: Blij dat ik die bal niet miste…

WiM, 05-03-2023