Winnen is altijd lekker. Maar winnen in de laatste minuut is nog veel lekkerder. De Union veteranen flikten het in de uitwedstrijd tegen VCA. Het maakte de reis op zaterdag 20 mei naar St. Agatha meer dan de moeite waard.

Je rijdt een stuk over de snelweg, dan over smalle weggetjes door de landerijen en opeens doemt er een prachtig sportcomplex op: De Agaat. Daar speelt VCA zijn thuiswedstrijden. Het veld lag er al even goed bij als het clubhuis. Het is zeker geen straf om daar te voetballen.

Of de wedstrijd door zou gaan, was nog wel even onzeker. De vets kampen met hardnekkige blessures en wat afwezigen. We hadden invallers nodig. Donderdag om 15.40 uur leken we er nog niet genoeg te hebben. Dus blies leider Jeroen de wedstrijd af. Om 15.53 meldde hij dat we toch konden voetballen. Met dank aan Jeroen nr. 3, Brinkie. Ik weet niet of je twee keer kunt debuteren, maar Jeroen deed dat wel. De eerste keer dat hij meespeelde, was lange tijd geleden. En verder konden we opnieuw een beroep doen op oude bekenden Mirvais, Eut en Mert.

En zo speelden we dus toch in St. Agatha. En dat deden we niet onverdienstelijk. De bal ging lekker rond. Maar dat was ook het geval bij de tegenstander. Dat betekent dat we dus behoorlijk gelijkwaardig aan elkaar waren. Tot grote kansen kwam het nauwelijks. Een poging van Corné werd geblokt. Tot Jeroen G. de bal opnieuw bij Corné kreeg. Die nam in het strafschopgebied keurig aan op de borst en rondde beheerst af.

Na de 0-1 veranderde het spelbeeld nauwelijks. De stand wel. Want een van de Agaten slingerde zich door onze defensie en schoot de 1-1 binnen. En zo gingen we de rust in. Guido kon maar een helft spelen en maakte plaats voor debutant Jeroen B. Verder bleven we staan, zoals het stond. Er was geen reden en we hadden geen mogelijkheden om veel te veranderen.

In de tweede helft pakte Union voorzichtig het initiatief. Naarmate de wedstrijd vorderde, voerden we de druk iets op. De mannen van VCA hadden wel wat tactische omzettingen gedaan. Maar we lieten ons niet van de wijs brengen. Corné werkte een voorzet van Mirvais net naast. Aan de andere kant schoot VCA net voorlangs. De minuten tikten weg. Tot Mirvais Jeroen B. vrij voor de keeper zette. Die schoot de bal met rechts heerlijk langs de keeper in de verre hoek. VCA trapte nog af, maar dat was het wel zo’n beetje. Union voetbalde gewoon een lekkere pot tegen een goede tegenstander en kreeg loon naar werken.

Toen we een plekje voor de nazit hadden gevonden in de multifunctionele accommodatie, kwam de vraag op of we nu kampioen zijn. Dat zou nog best eens kunnen, als we de uitslagen van het hele seizoen in de vrije Brabantse klasse erbij pakken en de stand zouden opmaken. Dat hebben we maar niet gedaan. Het zou teveel gedoe opleveren. Platte kar, ontvangst door de burgemeesters van Malden en Nijmegen, feestavond met aanhang. Bovendien moeten we nog een potje. Volgende week de belangrijke derby tegen Juliana.

Onze sympathieke tegenstander reikte ons niettemin een schaal uit. De snacks die erop lagen, waren voorgebakken. Toen we er een paar voorgeproefd hadden en onze goedkeuring gaven, werden ze afgebakken. Zo hadden we een heerlijke zaterdagmiddag in de Agaat.

WiM, 21-05-2023