Kijk. Ooit was er een dorpje dat heette Het Ven. En daar vlakbij een buurtschap dat heette Zelder. Ertussen lag een heide. Kop maar in: Ven-Zelderheide. En in die Limburgse dreven is De 11e van de 11e serious shit. Wish it were here...

Saskia
Vandaag speelden we tegen hun café-elftal. En om er in Limburg op de 11^e van de 11^e 11 binnen de lijnen te krijgen moet je van zeer goeden huize komen. Want zowel de Venners als de Zelders hadden gisteren al het een en ander gevierd, danwel zouden vandaag een extra poging wagen.
Kortom: keitof dat ze voor onze thuiswedstrijd naar hier kwamen. Maar zo maakten wij dus kennis met Saskia. Als vrouwenvoetbal-minded club vindt Union dat normaal-en-stiekem-toch-bijzonder: een volwassen vrouw in een gemiddeld piepjong elftal tegen een stel doorgewinterde U-Vets. En Wim, ja... die had Saskia op zijn vleugel en uitte bewonderend commentaar na afloop: ‘Ja, ze ging best vaak diep en in de tweede helft zette ze bij The Boys de lijnen uit...’

Siem
En dan de 14-jarige Siem. Die kwam vandaag mee met The Boys & Girl. En dat deed ‘ie keigoed. Hij maakte de meeste meters en zette steeds druk vooruit. Een paar keer wees hij - terecht - waar hij de bal in de loop wilde hebben, maar helaas zagen The Boys het gat niet. Trainer van Boys-1, let je op? Die Siem dat wordt er een...
De uitstekende keeper van de Boys & Girl behoedde hen voor meer tegengoals, maar nu effe Union dan.

Sponsors
Ja, je zult ze maar hebben, drie shirtsponsors. Het logo van supercafé St. Anneke van Pierre de Haard jr. verhuisde naar de mouw. Dennis Dekkers verbond zijn schitterende en alround place-to-be ’t Sfeerhuys voor nog vier jaar aan onze gewelfde borsten. En… new-kid-on-the-shirt: Kees Aalbers met zijn fabuleuze Landgoed Brakkesteyn, schilderachtig gesitueerd in het hoogstruweel van Nijmegens fijnste woonwijk. Zijn logo siert onze sierlijk zwoegende ruggen.

Elftalfoto
Vandaag kreeg dan ook de hele Vet-selectie de kans om van top tot teen op elftalfoto-next te komen. En verdomd. Zelfs Appende Arie, Kreupele Tinus, Maar-ik-moet-meteen-weer-weg-Henkie en Als-ik-er-ben-zal-ik-er-zijn-Frits, kwamen opdagen. Kortom volle ba(n)k vandaag.
De ondergaande zon over de rim van het bos en de vervagende regenboog aan den einder moesten wel een fraaie foto opleveren. En jawel.

Foebal
Oh ja, dat. Nou, geen spektakel vandaag, geen gedoe, geen gezeik of humor, geen hoogstandjes. The Boys & Girl hadden optisch even wat overwicht, maar dat kwam vooral omdat hun jonge beentjes sneller waren. Maar JeroenJ stopte keurig die ene vrije trap en veel meer kansen hadden ze eigenlijk niet.

Na 10 minuten meude JeroenG zichzelf diep over links, gaf scherp voor en in de kopbalkluts was die van Corné de laatste: 1-0.
Paar minuten later stuurt Ruud met een een hard schuif Corné diep langs de linkerlijn. Die kapt zich puntje zestien vrij en krulstift ‘m in de verre hoek: 2-0. Wij scoren de laatste tijd zo vaak en mooi, dat deze beauty onvoldoende laudatio kreeg. Bij dezen dan. Beetje blasé, U-Vets?

Tweede helft
The Boys & Girl drongen wel aan, maar wij stonden achterin heel strak. Er gebeurde niet zo veel meer, behalve misschien:
- Robbie-the-Young-One werd vanachter hard geschoffeld (en schrok flink, gezien zijn rentrée na een lange blessure). Had zich onsterfeloos kunnen maken als die ene bal er in was gegaan;
- Geert - die eerder al vanuit nèt buitenspel scoorde - kreeg een wanstaltige kans die hij op voor hem volstrekt onherkenbare wijze naar Intratuin schoot;
- Corné stak de altijd bewegende Guido leep door hun defensie en die laatste rondde af met een koelbloedige schuuvert: 3-0.

Geen speld tussen te krijgen en waar wij ons barwaarts begaven, gingen The Boys & Girl als een raket naar daargunds, waar hen een Ven-Zelderheidens avondje wachtte.

11-11-2023,
LeoE