• Vets hobbelen in Haps naar verlies: 4-2

    De veteranen gingen zaterdag 20 april op een gortdroog hobbelveld met 4-2 ten onder tegen de Hapse Boys. Lang was Union de betere ploeg, maar het gaf de wedstrijd in de eerste tien minuten na rust zomaar weg.

    Voetbalden we een week eerder nog in de sneeuw, nu kwam de zonnebrandcrème uit de voetbaltas. Een temperatuursverschil van 20 graden in een week is veel. Dat vraagt iets van het vermogen om te schakelen. Dat we goed aan de wedstrijd begonnen, zegt dan ook veel. Het eerste kwartier was er maar een team dat voetbalde en dat was Union. Hoewel de bal als een jonge paashaas over het gras hobbelde, wisten we elkaar goed te vinden. Het sterk verjongde Haps kwam er niet aan te pas. Dat goede spel leidde vanzelf tot kansen. Zo stuitte Corné een keer in de korte hoek op de keeper en kopte Dennis een hoekschop van Geert op de lat.

    Niet veel later was het dan toch raak. Miel lanceerde Corné aan de linkerkant. Die kapte naar binnen en schoot met rechts in de korte hoek raak. Een meer dan verdiende 0-1! Geheel onverwachts kwamen de Boys langszij. Uit een spaarzame aanval scoorden ze de 1-1. Maar we pikten de draad weer op. Een slordigheidje aan Hapse kant bracht Union weer op voorsprong. Wim ontfutselde hun laatste man de bal en kon alleen op de keeper af. De keeper ranselde zijn schot uit de hoek maar het leer viel bij Guido voor de voeten. Die bedacht zich geen moment en stuurde het ding per kerende post terug. De keeper grabbelde en een verdediger miste: 2-1! Geen hole-in-one dus, maar Guido loopt sinds zijn terugkeer 1 op 1 en dat geeft duidelijk vertrouwen. Toch wel jammer dat Haps al snel weer op gelijke hoogte kwam. Maar gesteund door de wetenschap dat we sterker waren, gingen we richting thee.

    Dat werpt de volgende vraag op: waarom drinken we eigenlijk thee in de rust? Ga naar welke willekeurige sportwedstrijd dan ook en nergens wordt in de rust thee genuttigd. Niet bij hockey, niet bij volleybal en niet bij honkbal. En ik weet zeker: in de rust van Juventus-Ajax zit Matthijs de Ligt echt niet op een houten bankje met een plastic bekertje loeihete thee in zijn knuisten. Die heeft een of andere koele isotone dorstlesser naast zijn fauteuiltje staan. Voetballers in de kelderklasse drinken thee omdat het lekker goedkoop is. Met één zakje kun je een heel elftal voorzien. En omdat het warm is, drink je niet zo snel. Dat is weer handig omdat je daardoor niet zo snel hoeft te plassen. Kijk, dat is een eigenschap waar wij als veteranen iets aan hebben.

    Dat we geen aandrang hadden, was meteen aan het begin van de tweede helft te merken. We hadden zelfs geen drang naar voren. We kwamen als een slappe theezak uit de catacomben. Binnen een paar minuten kregen we twee doelpunten om de oren. Het duurde daarna even voor we de zaak weer op de rails hadden. Langzaam kregen we weer grip op de wedstrijd. Dat leidde helaas niet meer tot een doelpunt. Wel tot een klein akkefietje, waarbij een fel duel om de bal tussen Geert en zijn directe tegenstander - ‘die de hele wedstrijd al bezig was’ - uitliep op een grondgevecht. Het duel eindigde onbeslist en beide kemphanen zochten vrijwillig hun hoek op.

    Toen iedereen daarna ook zijn snavel hield, konden we weer verder. We kwamen in het vervolg van de wedstrijd nog tot een paar corners en kleine kansen. Maar aan de stand veranderde niks meer. Met een verlies de Pasen in, dat is jammer. Gelukkig waren we niet de enigen. Tijdens de nazit zagen we koploper Hapse Boys 1 met 1-2 ten onder gaan in de derby met directe concurrent SES 1. Dat is nog veel erger.

    Wim M.
    22-04-2019