• Vets spelen carnavelsk, maar winnen wel bij JVC

    Soms heb je dat: een mindere wedstrijd spelen tegen een goede tegenstander en toch met de winst naar huis gaan. Het overkwam de veteranen op zaterdag 22 februari bij JVC in Cuijk. Met 2-4 op zak keerde Union in polonaise terug naar Knotsenburg.

    De aanloop naar de wedstrijd toe zat vol onzekerheden. Het was carnaval. Moest het Brabantse JVC niet de laatste hand aan de praalwagen leggen? Wij misten enkele spelers wegens het verkleedfeest en wintersport, dus moesten op zoek naar invallers. En dan was er nog het weer: voor het derde achtereenvolgende weekeinde code geel. Er stond een straffe wind daar aan de Maas. Maar het ging allemaal door, zoals gepland. Exact 17 uur stonden we daar elf tegen elf, allemaal verkleed als veteranen. Helemaal in de sfeer dus.

    Voetbalden we vorige week nog tegen een team met enkele youngsters in de gelederen, ditmaal beschuldigden we ons daar zelf aan. In de goal straalde de jonge Rolf rust uit. Op dat ene momentje na dan. Maar de boogbal die volgde, viel keurig op de lat en daarna veilig terug in zijn handen. Op rechts Ruben, een soort jonge uitvoering van Pim. Overal te vinden, maar altijd net op tijd terug op zijn plek als daar iets te doen is. En met schieten als handelsmerk.

    Verder was daar gelegenheidsrechtsback Wouter (geen youngster). Het gaf wel een veilig gevoel dat we voetbalden met een huisarts (Wouter) en ambulancebroeder (Ruben) in de gelederen. Tot slot de mannen die ons vaker uit de brand helpen: Joris en natuurlijk Eut. Aan Dennis de opdracht om dit samenraapsel tot een team te kneden. Dat lukte wonderwel. Hoewel het voetballend niet best was, waren we wel effectief. Met name in de eerste helft. De aanvallen begonnen allemaal vanaf rechts, waar Guido een basisplek had afgedwongen. Hij speelde in op Corné, kreeg de bal uit de kluts terug en zag Wim staan, die met zijn chocoladebeen de 0-1 kon binnenschuiven.

    Even later kreeg Guido de bal opnieuw van Corné, nu in de loop. Met een droge schuiver in de verre hoek gaf hij hun keeper het nakijken. Zijn manier van juichen was bijzonder. Het leek even of hij zijn rechterheup uit de kom had geschoten. Onderweg naar de noodzakelijk lijkende wissel, kwam het hele zaakje weer op z’n plek te zitten en zo kon hij toch door.

    Gelukkig maar, want daardoor kon hij even later Corné bedienen, die vervolgens Wim vrij zag staan. Hij kon binnenkantje links tegendraads binnenschieten: 0-3! Terwijl we eigenlijk heel veel moeite hadden om de bal naar de juiste kleur te spelen. Maar was de bal dan een keer voorin, dan werd er effectief mee omgesprongen. Vlak voor rust werd het nog 1-3, maar dat mocht de pret in de kleedkamer niet drukken.

    Na rust zette JVC aan. Prima team, met twee snelle mannen en verder vooral veel slimme en technisch goede spelers. Waar wij moeite hadden om de bal in de ploeg te houden, tikten zij lekker rond, op het overigens vrij belabberde kunstgras. Het was niet verrassend dat zij kort na rust tot 2-3 terugkwamen. We maakten ons op voor een stormloop. Met Dennis en Joris stond er bij ons echter een stevig en sterk coachend hart achterin. Links hield Barry de deur op slot en op rechts hield Eut zijn zaakjes goed onder controle. JVC voetbalde prima, maar het echte gevaar bleef daardoor uit.

    Onze counters smoorden in onzorgvuldigheid. Totdat Ruud vanaf links de perfecte bal op Corné gaf, die vervolgens op de inkomende Guido stak. De laatste knalde vanaf rechts keihard binnen. Het mooiste doelpunt van de wedstrijd en daarmee was de strijd gestreden. JVC gaf het op en wij konden de laatste minuten rustig uitvoetballen.

    En zo keken we bij een biertje in hun lege, donkere kantine terug op een merkwaardige wedstrijd. Niet goed gespeeld, maar wel gewonnen van een beter team. Daarnaast vier doelpunten gescoord, waarbij topscoorder Corné voor het eerst sinds lange tijd niet tot de doelpuntenmakers behoorde. Drie assists op zijn naam, dat dan weer wel.

    WiM
    23-02-2020