• Vets vieren einde van de winter met 3-0 overwinning op JVC

    Het was alweer een tijdje geleden dat de veteranen van Union een heuse wedstrijd speelden. Op 12 februari om precies te zijn. Die afgelopen rustperiode deed hen zichtbaar goed. Op 19 maart namen de mannen afscheid van de winter met een klinkende 3-0 overwinning op JVC.

    De wedstrijd tegen Cuijk stond al twee keer eerder op de agenda. Een keer zat carnaval in de weg en de week erop had heel Cuijk uiteraard corona. De Unionisten zaten in de tussentijd niet stil. Zij vierden geen carnaval, maar speelden de wedstrijdjes op zaterdagmiddag onderling, op een half veldje. Dat was zeker leuk, maar het haalt het natuurlijk niet bij het echte werk.

    Het gaf Pim wel de gelegenheid om zich langzamerhand weer fit te voetballen. Hij keerde na lange tijd van afwezigheid terug in de wedstrijdselectie. Van top tot teen ingesnoerd in een soort van elastisch rubber pak kon hem niks gebeuren. En dat was ook zo. Hij maakte de 2x35 minuten vol en repte na afloop niet over verrekkingen. Wat een prestatie is, want met de beste Cuijkenaar tegenover zich, vocht hij enkele stevige duels uit.

    Over de eerste helft kunnen we verder vrij kort zijn. Die verliep in een niet al te hoog tempo. Opvallend was wel dat we elkaar vrij goed wisten te vinden. Het korte tikwerk dat we in de winter oefenden, zagen we terug op het grote veld. Het resulteerde in een paar kansen. Maar doelpunten bleven uit, ook omdat de keeper van JVC er een paar keer goed bij zat. Aan de andere kant hoefde Jeroen zich ditmaal nauwelijks te onderscheiden. De verdediging gaf weinig weg. Scheidsrechter Kees  floot slechts voor een verdwaalde ingooi of corner.

    Zo kabbelden we naar de rust. Die brachten we door in de kleedkamer, met thee. Er was geen reden om veel te veranderen. Gewoon doorvoetballen. We waren na een paar wedstrijden met vier middenvelders, teruggevallen op het vertrouwde 4-3-3 systeem. De taken waren voor iedereen duidelijk.  

    Waar normaal onze tweede helft de minst goede is van de drie, waren we nu meteen scherp. Het eerste doelpunt was een plaatje. Geert zette de aanval op, speelde Corné op rechts aan en die completeerde de 1-2 door Geert vrij voor de keeper te zetten. Hij schoof rechtsonder rustig binnen. Ook Geert voetbalde zich de afgelopen weken binnen de beschermde omgeving van het eigen team weer fit.

    Corné stond eveneens aan de basis van doelpunt twee. Ditmaal over links, waar hij Wim de diepte in stuurde. Bij de tweede paal stonden Leo en Pim klaar om binnen te tikken. Maar de voorzet raakte onderweg een Cuijkse arm. Die veranderde de bal dusdanig van richting dat hij pardoes binnenviel. Ook deze doelpunten tellen.

    Om nu te zeggen dat het gespeeld was, gaat te ver. We hebben ervaring met dit soort wedstrijden. Maar het verschil was dit keer dat de wil om te winnen overduidelijk aanwezig was. Er werd geknokt om ieder bal. De scheidsrechter kreeg het drukker en bluste een paar binnenbrandjes. De bevrijdende 3-0 kwam van de voet van Corné, na een voorzet op maat door Jeroen.

    Twee minuten voor tijd dreigde een binnenbrandje uit te groeien tot een uitslaande. De scheidsrechter nam het verstandige besluit om de wedstrijd af te fluiten. Het was toch al gedaan. De 3-0 zat in de tas. Wat er nog meer in de tas zat, was shampoo. Althans, bij Corné. Die ontdekte na afloop tot zijn schrik dat zijn Axe was leeggelopen in zijn voetbaltas. Hij nam zijn tas mee onder de douche en nu heeft hij weer een lekker frisruikend exemplaar. We zouden dat allemaal een keer moeten doen.

    Natuurlijk bespraken we de wedstrijd na in de kantine, onder het genot van een biertje. Wat waren we goed. Of waren zij minder dan anders? Dat laatste betwijfel ik. We hebben gewoon een lekkere wedstrijd gespeeld en verdiend gewonnen. Daar mogen we best even van genieten.

    WiM, 20 maart 2022