Hoe de Man of The Match zichzelf in de knoop helpt…
Jeroen G. moet vaker met de fiets komen. Hoezo? Nou a. dan wordt hij Man of the Match b. dan mag hij met de harde kern een biertje mee slurpen (zij het steeds ‘halfjes’) en c. dan helpt diezelfde harde kern hem in geval van nood. Nood? Ja, als je wegfietst en je driestrips-snelbinder wikkelt zich Gordiaans om je tandwielen, dan is die fietsenstalling plotsklap een zeer duistere plek. Maar ja, die harde kern. Die heeft dat allemaal al eens meegemaakt én beschikt over meerdere e-bikes, die een schier eindeloos licht werpen op het probleem. Enfin, Pieter hielp met de ontknopelarij, Fred toverde uit het niets een schaar tevoorschijn en Leo lichtte de zut bij en nam vooral alles in zich op voor dit verhaaltje. De grappen en grollen die de Man of the Match te verduren kreeg… die kan iedereen uittekenen. Maar vandaag vielen op: zijn goede spel en zijn constructieve coaching.
De Wedstrijd dan
Het spreekwoord ‘Eén zwaluw maakt nog geen zomer’ kan in de kliko. Want De Zwaluwen uit Oeffelt kwamen en brachten het meest onwaarschijnlijke voetbalweer mee sinds het begin der jaartelling. Begin der jaartelling? Ja… toen een knaak nog van hout was… En het Paard van Troje nog een veulen. Toen.
Scheids
Bij afwezigheid van Kees was aan de invalscheids de nobele taak om enig gareel over het spel te draperen. Hij zag een eerste helft met (soms heel) goed Vets-foebal. Dat mat hij – als altijd – af aan het aantal ballen ‘naar de verkeerde kleur’, danwel ‘zaadballen anderszins’. Nou, die waren er niet of nauwelijks. Ja, later bij het afdouchen, maar die tellen niet. Maar verder werd er van twee kanten gewoon goed gespeeld, ten bewijze dat Vets-foebal weliswaar een tandje trager, maar soms echt niet minder leep gaat.
Rust
Het stond nog 0 – 0. Scheids weet niet hoe hard er gezanikt is tijdens de rust, want hij was snel even elders om de 21-jarige Suus Van der Drift te ontvangen, voetbalvrouw van Borussia Mönchen Gladbach (oud-Unioniste). Zij stelt haar shirt aan ons ter beschikking voor de Union Top-gallery. Union heeft meer mannen en vrouwen van dat kaliber, maar hoe fkkng leuk is dat?
Herinrichting clubhuis
Daarover verscheen deze week een Union-bulletin en worden Oscar, Rogier en o.g. genoemd. Men zou zich beter moeten informeren, want dat moet zijn Oscar (styling en uitvoering), Fred (financiën, hand en span) en o.g. (uitvoering). Af en toe waren er helpende handen van Rogier, WimM en Barry. En niet te vergeten Willem B (fysiek verhinderd maar steeds bereikbaar voor ‘waar the fuck zit dit of dat?). Over dat bulletin kwamen vandaag terechte opmerkingen, maar zulks gezegd hebbend gaan we naar…
De tweede helft
Nou, het werd minder. Fed gaf guitig aan: tja, toen speelde ik niet meer. Maar zowel aan de Zwaluwen als aan Union zag je dat men moe werd. De ruimtes werden groter en ons middenveld kreeg een stijve nek van overvliegende drones, aldus klonk het achteraf.
Nochtans pielde Guido… trouwens Guido… wie opgelet heeft zag hem drie hoge ballen in de lucht aannemen en fijn neerleggen… enfin hij pielde zich dus vrij over rechts, zette voor op Corné en die wurmde de 1 – 0 binnen. Kort daarna een vrije trap voor De Zwaluwen en dat was een knappe 1 – 1, alsook de eindstand.
Tot slot Unionitis
Oké, het is maar Vets-foebal. Maar er is echt maar één club waar men het volgende meemaakt. De eigen scheids, op De Kluis, geeft het voordeel van een simpele situatie aan Union. Denk: een ingooitje, een vrij trapje middenlijn. Dat kan soms een misvatting zijn van de scheids, maar dan vecht een enkeling, tot zanikens toe, zo’n beslissing-in-eigen-voordeel aan. Of nog gekker: ‘Ja, dat is dan wel de juiste voetbalregel, maar nu effe niet.’ Absolute Unionquatsch en toen dat ten tweede male gebeurde grinnikte nota bene een Zwaluw tegen de scheids: ‘Da gij die lui nog wilt fluiten…’ Kortom veteraantjes: klep dicht, ook als het je het oneens bent met je eigen gelijk. Geen openbare velddiscussies. En als je het dan echt niet los kunt laten, subtiel de bal aan de tegenstander geven, zoals gebeurde. Ook goed. Of ballen tonen en zelf fluiten. Beter nog.
Tot nog slotter en by far belangrijker
Het is mooi te zien hoe er voor en na de wedstrijd gevraagd wordt naar het wel en wee van teammaats en aanverwanten. Niet uit de losse pols, maar uit onmiskenbare echte belangstelling. Dat dan weer wel…
08-03-2025,
LeoE
